Krzyż franciszkański
Krzyż ten powstał w XII wieku, wykonany przez jednego z syryjskich mnichów, który osiedlili się we Włoszech. Ten oryginalny, na którym wzorowano kolejne, ma 210 cm wysokości i 130 cm szerokości. Mieścił się w zrujnowanym wówczas kościele św. Damiana i to właśnie tam modlił się pod nim św. Franciszek. Święty usłyszał wtedy słowa Jezusa, które zaowocowały jego nawróceniem: „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który, jak widzisz, cały idzie w ruinę”. Początkowo Święty myślał, że chodzi o odbudowę zniszczonego kościoła św. Damiana i rzeczywiście go odbudował, ale potem uświadomił sobie, że ważniejszą sprawą jest odbudowanie znacznie większej budowli niż ten mały kościółek. Chodziło o odbudowę duchową Kościoła. Tamto wydarzenie dodało św. Franciszkowi odwagi do tego, by zacząć radykalnie żyć Ewangelią i krzewić wiarę w Jezusa. Dlatego teraz ten krzyż nazywany jest krzyżem franciszkańskim. Obecnie umieszczony jest w kaplicy bocznej kościoła św. Klary w Asyżu, a udostępniony do oglądania został w 1938 roku. Wcześniej mogły go kontemplować tylko siostry zakonne.
Na tym krzyżu Pan Jezus nie jest przedstawiony jako konający, ale jako zmartwychwstały. Nie ma na głowie korony cierniowej, a zastępuje ją aureola. Jego ręce nie są rękami człowieka przybitego do krzyża, ale są rozłożone w sposób wskazujący na to, że Jezus chce wszystkich przygarnąć. Właściwie jest tu przedstawiona scena ukrzyżowania, która jest opisana w Ewangelii wg św. Jana. Po lewej stronie znajduje się Maryja - Matka Jezusa, św. Jan (umiłowany uczeń, któremu Jezus powierzył swoją Matkę). Po prawej zaś, widzimy Marię Magdalenę, Marię matkę Jakuba oraz setnika, który w Ewangelii wg św. Marka wyznał: "Prawdziwie ten człowiek był Synem Bożym" (Mk 15,38). Postacie sześciu aniołów są poruszone wydarzeniem krzyża. Są oni umieszczeni na obu poprzecznych jego końcach. Ich gestykulacja rękami wskazuje na dyskusję o tym cudownym misterium - śmierci Syna Bożego. U góry krzyża widzimy Jezusa odzianego w królewskie szaty, trzymającego krzyż jako zwycięskie berło. Pan wychodzi z grobu i wstępuje na dwór niebiański. Dziesięciu aniołów gromadzi się wokół Niego. Pięciu z nich mając wyciągnięte ręce wita Jezusa, który sam ma rękę podniesioną w geście pozdrowienia. Na samej górze krzyża widać prawą dłoń Ojca z wyprostowanymi dwoma palcami. Gest ten oznaczał wskrzeszenie Jezusa. Może to być także rozumiane jako błogosławieństwo Boga Ojca na wszystko, co Jezus uczynił oraz przyjęcie Go przez Ojca.
Symbolika tego krzyża ukryta jest także w jego kolorach. Czerwień jest kolorem miłości. Złoto po bokach i na aureoli oznacza Bożą chwałę, to symbol zmartwychwstania i radości. Kolor czarny z kolei to symbol grzechu. Ważne jest to, że kolory czerwony i złoty dominują nad czernią. Co istotne, blisko koloru czarnego jest kolor czerwony, tak jak blisko grzechu jest miłość. Kolor czarny jest też pod nogami Chrystusa: to znak, że Jezus grzech zdeptał, pokonał śmierć.
Zbliża się czas kupna szkolnych katechizmów. A może by wybrać takie?
