rekolekcje i dni skupienia bez "fajerwerków", ale... bardzo... /

Nie wiem, czy na rekolekcjach lub dniach skupienia można przeżyć coś spektakularnego czy też doświadczyć ,,duchowych fajerwerków”. Ja nie przeżyłam. Wiem jednak, że każde spotkanie modlitewne, każde poczucie wspólnoty pozostawia w człowieku ślad, zasiewa dobre ziarno, przemienia, umacnia. Kiedy patrzę na modlących się wokół mnie ludzi, doświadczam ich duchowości, widzę ich głęboką wiarę i sposób w jaki ją przeżywają, staje się silniejsza, dojrzewam duchowo. I widzę, jak wspaniałe dzieła czyni Pan Bóg, że nieprzypadkowo stawia tych ludzi na mojej drodze. Kiedy upadam na duchu, nie widzę sensu modlitwy, mimo wszystko uczestniczę we Mszy Św., w rekolekcjach, spotkaniach formacyjnych, by dać Bogu szansę działania we mnie, możliwość zmiękczenia mojej duchowej skorupy w której się zamykam na Jego działanie. A On działa… Bez Niego nie byłam bym tu, gdzie jestem, nie byłabym takim człowiekiem, jakim jestem. I choć często brakuje mi cierpliwości, chciałabym już, natychmiast, to wiem, że dzięki kapłanom i ludziom, których spotykam w swoim życiu, przygotowuje mnie na to, co nadejdzie, bym mogła godnie realizować Jego plan. Rekolekcje to czas wyciszenia, możliwość pobycia sam na sam z Panem Bogiem, próba usłyszenia Jego głosu, doświadczenie Jego miłości w zupełnie inny sposób. Kiedy widzę młodych ludzi z różańcem w ręku, modlących się przed Najświętszym Sakramentem, nie mogę wyjść z podziwu, jak potężny i wspaniały jest Bóg, skoro rezygnują z rozrywek, atrakcji jakie ma im do zaoferowania współczesny świat a chcą po prostu być bliżej Niego. Wszystkie te spotkania, modlitwy bardzo wiele mi dają, bez nich nie potrafiłabym zrozumieć wielu rzeczy, pogodzić się z nimi, nie poznałabym lepiej Boga, nie miałabym możliwości wzrastania, dojrzewania w wierze. Na pewno każda chwila poświęcona na spotkanie z Bogiem, jest bardzo dobrze zainwestowanym czasem i zaowocuje. A efekty, owoce, Jego działanie dostrzeżesz być może tak jak ja, w chwili w której się nie spodziewasz. Ale wiedz, że warto… Ania